#7 Corona & behandelbeleid bij ouderen; wat te doen?
Wel of niet nog naar de IC? Wel of niet beademen? Vragen die nog nooit zo relevant zijn geweest voor de ouderen in Nederland. Waarom is het belangrijk om dit juist nu vast te leggen?
Vandaag, 20 maart, in onze regio (Deventer e.o.) lijkt het nog stilte voor de storm. Een onbehagelijke stilte voor iets waar we de omvang, duur en intensiteit niet goed van kunnen voorspellen. Wat we wel weten is dat ook hier de corona-golf nog gaat komen, we zitten pas aan het begin. Alle zorgprofessionals proberen met elkaar zich zo goed mogelijk voor te bereiden op wat komen gaat en de zorg voor de huidige patiënten te optimaliseren. De saamhorigheid is enorm groot wat leidt tot kruisbestuiving van ideeën, mogelijkheden en middelen. Een feit is wel dat de druk op diverse intensive care units en verpleegafdelingen in Nederland enorm is gestegen waarbij al op veel plaatsen een beroep wordt gedaan op de extra capaciteit en extra personeelsinzet.
Het heeft helaas geen zin om in deze blog cijfers te vermelden over het aantal besmettingen, opnames in de ziekenhuizen/IC of over het aantal sterfgevallen. Twee keer knipperen met je ogen en de cijfers zijn helaas weer opgelopen. Met name het snel stijgende aantal sterfgevallen maakt indruk. Mensen die in een hele korte tijd dusdanig ernstig ziek zijn geworden dat het lichaam niet meer kon herstellen. Onder deze groep sterfgevallen bevinden zich ook veel mensen die al wat meer op leeftijd waren. Al dan niet met comorbiditeit zoals COPD, hartfalen of andere luchtwegproblematiek.
Een kwetsbare groep waarvan de omvang groot is en zorgprofessionals in de eerste lijn dagelijks mee werken. Denk hierbij aan huisartsen, wijkverpleging en verpleeg/verzorgingshuizen. De groep ouderen is erg vatbaar voor het coronavirus. Zij lopen een hoog risico op het ontwikkelen van complicaties door de grotere mate van comorbiditeit en dus een hoog risico om opgenomen te moeten worden in het ziekenhuis al dan niet op de IC.
De kwetsbare ouderen, en hun directe omgeving, zijn zich er niet altijd bewust van hoe belangrijk het is om te hebben nagedacht over de wensen ten aanzien van het behandelbeleid. Denk hierbij aan het wel of niet reanimeren. Een gespreksonderwerp die nu wellicht relevanter dan ooit lijkt. Maar ook moeilijk en confronterend kan zijn.
Voorheen als wijkverpleegkundige en nu als physcian assitant i.o. pleit ik sterk voor het laagdrempelig bespreekbaar maken van de wensen rondom het behandelbeleid bij ouderen en dit ook goed te documenteren. Het is niet alleen belangrijk voor de oudere zelf dat zijn/haar wensen gehonoreerd worden maar ook voor de kinderen dat zij niet onverwacht voor moeilijke keuzes komen te staan. Gelukkig zien we in Nederland dat steeds vaker het reanimatiebeleid goed besproken is en veelal bij de huisarts is vastgelegd. Maar het behandelbeleid kan meer omvatten dan het wel/niet reanimeren. Het is belangrijk dat, naast de wensen omtrent reanimatie, ook besproken wordt of iemand wel/niet kunstmatig beademd zou willen worden. Wel of geen IC opname, wel of niet ingestuurd worden naar het ziekenhuis bij een hersenbloeding.
Met name de wensen rondom de IC vraagstukken zijn vandaag de dag erg relevant. Ik geloof dat wanneer we met elkaar in de eerste lijn proactief de wensen van onze cliënten/patiënten bespreekbaar maken en documenteren, we hiermee ongewenste opnames in het ziekenhuis, al dan niet op de IC, kunnen voorkomen. Een tijdrovende klus in een periode waarin tijd een schaars goed is. Aan de andere kant ook een klus met een waardevolle uitkomst die kan bijdragen aan de huidige organisatie van zorg gedurende de verspreiding van het coronavirus. Het is niet reëel om te denken dat alle zorgprofessionals in deze tijden actief met deze vraagstukken aan de slag kunnen gaan. Daarom is het belangrijk dat iedereen, dus ook bijvoorbeeld de mantelzorgers, hier zijn steentje aan bijdraagt.
Maak deze onderwerpen bespreekbaar met elkaar en zorg voor het vastleggen van de behandelwensen van de kwetsbare ouderen om ons heen!
Samen zorgen.
