#6 Flatten the curve! Maar hoe gaan we de toekomst in?

Je kan er niet meer omheen. Corona. Het virus heeft wereldwijd al een lang en diep spoor gesleten en lijkt in Nederland nog niet op zijn hoogtepunt gekomen te zijn. Of beter gezegd.. dieptepunt. Waar we dachten aan iedere burger ten alle tijden kwalitatief hoogstaande zorg te kunnen verlenen lijken hier toch grenzen aan te zitten. Zorgprofessionals (inclusief logistieke diensten) bundelen hun krachten meer dan ooit om samen de zorg, voor wie het nodig heeft, staande te houden. Een grote uitdaging met minimale middelen, tekorten en ziekte onder zorgprofessionals en een toenemende kwetsbare groep patiënten. Hoe kwetsbaar zijn we in deze tijden en waarom? Welke invloed heeft deze pandemie op de organisatie van zorg in de toekomst?

De organisatie van zorg is in tijden van deze pandemie een extreme uitdaging. De zorgsector kampt al langere tijd met grote tekorten in (huis)artsen, (gespecialiseerde) verpleegkundigen en verzorgende. Waar de verwachting lag dat binnen nu en twee jaar er een tekort van 80 000 verzorgende en verpleegkundigen zou zijn, haalt de tijd ons in. Ook het tekort aan huisartsen is stijgende en zorgwekkend. Door de snelle toename in vraag naar zorg, al dan niet hoog complex, zijn er per direct extra handen en kennis nodig in bijna alle delen van Nederland. Maar ook zorgprofessionals zijn mensen en helaas dus ook net zo vatbaar voor het coronavirus als ieder ander. Gevolg? Een nog groter tekort door ziekte van de mensen die we juist nu zo hard nodig hebben.

De waardering is dan ook groot voor al mijn collega’s die ook nu de zorg voor de patiënt op de eerste plaats zetten. Collega’s zijn massaal bereid om langere dagen te maken en extra diensten te draaien. Samen nadenkend over hoe de komende weken de zorg op een veilige manier te kunnen verlenen, ook als de vraag toeneemt en de capaciteit zijn grens heeft bereikt. Een potentiële uitputtingsslag die met liefde wordt vervuld om de continuïteit van zorg te kunnen waarborgen. Iets waar we als Nederlanders alleen maar trots op kunnen zijn!

En toch zijn we erg kwetsbaar. De grens van de capaciteit van ziekenhuizen, huisartsen, thuiszorgorganisaties en andere instellingen is in zicht. Mogelijk komen we straks op een punt waar er keuzes gemaakt moeten worden tussen wie er wel of geen plekje op de IC krijgt. Wie wordt er wel getest op het coronavirus en wie niet? Wie krijgt er wel een afspraak bij de huisarts op korte termijn en wie moet nog even wachten? De kwetsbaarheid zit niet alleen in de capaciteit van het zorgsysteem. Het zit vooral in het gedrag van de maatschappij als deze grenzen bereikt worden. Het is reëel om te bedenken dat de zorgprofessionals voor moeilijke keuzes komen te staan de komende weken. Er zullen keuzes gemaakt worden die een leek niet altijd zal begrijpen of waar men het mee eens zal zijn. In die fase van de pandemie is het belangrijk dat de zorgprofessionals gesteund blijven worden door de rest van Nederland. Er is niets vernietigender dan psychosociale negatieve druk via bijvoorbeeld mediakanalen.

Wat ons de komende weken te wachten staat weten we niet. We bereiden ons op verschillende scenario’s voor om ervoor te zorgen dat we niet over de grens van de capaciteit van ons zorgstelsel heen gaan. Dat doen we samen door alle gestelde maatregelen van de overheid op te volgen en daarnaast zelf de verantwoording te nemen om bij te dragen aan het platter maken van de Corona-curve. Welke invloed deze pandemie op de organisatie van zorg in de toekomst heeft? Een vraag die ik niet kan beantwoorden maar waar ik wel over kan fantaseren. Laten we met elkaar proberen deze positieve aandacht voor de zorg en waardering voor de zorgprofessionals vast te houden. Hopende dat, wanneer een onderdeel van de zorg op de politieke agenda staat, er met een realistische en respectvolle bril naar gekeken wordt en waarbij de maatschappij de steunende factor is!

Zorgprofessionals zorgen voor ons. Laten we samen ook voor de zorgprofessionals zorgen!

Deze blog is geschreven voor Verpleegkundigecongressen.nl & gepubliceerd in aanloop op de Florence Nightingale Fair.